เขาลาลับ ยับทรวง จนกลวงร้าว
ฤทัยสาว ฉาวพร้อย พลอยสิ้นหวัง
ทั้งดวงแด ดับดิ้น รักภินท์พัง
เกินเหนี่ยวรั้ง ยั้งยับ เจ็บจับจินต์
ต้องจมเจ่า เหงาท้อ แสนห่อหด
มานสลด ถดถอย คอยวันสิ้น
ฝากสายน้ำ ฉ่ำชื่น ระรื่นริน
มานแหลกวิ่น ชิ้นฝอย ลอยลาไกล
รักของเรา เขาเห็น แค่เดนเศษ
สุดสมเพช จริงเออ เผลอมอบให้
กลั่นน้ำตา มาฝาก หากเป็นได้
พาล่องไหล เถิดนที รักมีกรรม
"ดิน"
เจ้าพระยายังเอื่อยเรื่อยรินไหล
ในดวงใจหนาวเหน็บสุดเจ็บช้ำ
มีเพียงฝันวันเหงาให้เราจำ
ไร้น้ำคำความใยดีเคยมีมา
ฝากสายน้ำเลยไปให้ไกลลิบ
วอนสายทิพย์เจ้าพระยาอย่าห่วงหา
เจ็บจนพอขอหยุดสุดศรัทธา
รักไร้ค่าสิ้นลงที่ตรงนี้
เพราะซื่อนักรักนี้จึงมีพิษ
วันไร้สิทธิ์คิดห่วงทรวงไหวถี่
เมื่อคิดถึงความหลังฝังชีวี
ฝากรักนี้กับลมหนาวเจ้าพระยา
//////////////////
พงศ์ภัณฑ์
๑๑/๑๑/๕๖
ในดวงใจหนาวเหน็บสุดเจ็บช้ำ
มีเพียงฝันวันเหงาให้เราจำ
ไร้น้ำคำความใยดีเคยมีมา
ฝากสายน้ำเลยไปให้ไกลลิบ
วอนสายทิพย์เจ้าพระยาอย่าห่วงหา
เจ็บจนพอขอหยุดสุดศรัทธา
รักไร้ค่าสิ้นลงที่ตรงนี้
เพราะซื่อนักรักนี้จึงมีพิษ
วันไร้สิทธิ์คิดห่วงทรวงไหวถี่
เมื่อคิดถึงความหลังฝังชีวี
ฝากรักนี้กับลมหนาวเจ้าพระยา
//////////////////
พงศ์ภัณฑ์
๑๑/๑๑/๕๖