กุหลาบของคนไม่มีใคร
สีชมพูหวานไหว ผูกโบว์สีขาว
ถึงมันจะดูไร้เรื่องราว
แต่ก็ยังหวังจะมีรักยืนยาว กับคนสักคน
ความงดงามข้ามผ่านคืนวัน
ฉันคงนั่งสบตาพระจันทร์ อย่างหมองหม่น
ขณะที่โลกใบกลมหมุนวน
แต่ยังมีอีกใจร้าวรน ในห้วงเวลา
เมื่อยามดอกไม้เบ่งบาน
ภาวนาใต้ราตรีกาล ขอเจอคนที่ตามหา
บ่นเพ้อกับดวงจันทรา
จะมีไหมสักครา ได้เป็นจริง
.
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
