[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พ.พิมพา]

อากาสหนาว แล้วนั่น ฉันหวั่นไหว
หนาวข้างใน ใจครวญ รัญจวนสั่น
ขาดผ้าห่ม ตราคน ทนจาบัลย์
เนิ่นนานวัน กายเปลี่ยว ห่อเหี่ยวใจ

ปลายฝนหยุด สุดช้ำ ย้ำดวงจิต
คงหมดสิทธิ์ แน่นัก โดนผลักไส
ฝนจากลา หนาวเยือน เคลื่อนมาไว
แต่หัวใจ ยังขาดรัก แหล่งพักพิง
พันทอง
 

เป็นผ้าแพรละมุนไหมให้ใจห่ม
คอยกันลมใจสาววันหนาวยิ่ง
สิ้นฝนหยาดสุดท้ายไว้แอบอิง
ลืมทุกสิ่งแสนเศร้าความร้าวราน

เมื่อฝนหยุดห่างหายปลายสายฝน
ดอกรักหม่นจะงามฉ่ำความหวาน
และอยู่ในอ้อมกอดตลอดกาล
จะเบ่งบานกลางใจไปนิรันดร์

////////////
พงศ์ภัณฑ์
๑๑/๑๐/๕๖