ฉันมิใช่ เวสสันดร ขอวอนเถอะ
เมื่อมาเจอะ กับเขา ก็เฝ้าหวัง
หมายจงรัก ภักดิ์เรียง เคียงจีรัง
ตราบเท่ายัง ชีวี นี้มีลม
เธอสาวสวย รวยเลิศ งามเฉิดฉิน
ไยดวงจินต์ มิตรอง ประคองข่ม
มายั่วยวน ชวนชิด เพ่งพิศชม
มองแล้วตรม ยิ่งนัก เกรงรักจร
มิใช่อิฐ ใช่หิน นะจินต์เขา
เธอกระแซะ กระเซ้า เฝ้าออดอ้อน
เห็นประจำ ทำฉัน ใจสั่นคลอน
นะ.!ขอวอน เถอะเพื่อน จงเลือนไกล
เขาคนนั้น ฉันรัก ปักดวงจิต
สองเราคิด ผูกพัน ร่วมฝันใฝ่
พอมีเธอ แทรกแซง ระแวงใจ
เหมือนเดิมไหม ชายที่รัก ชักลังเล
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
