ทรุดกายนั่ง ข้างชาย อย่างไร้เรี่ยว
มานห่อเหี่ยว เซียวซม ตรมเหลื่อที่
อกกลัดหนอง หมองมาน นานนับปี
ช้ำฤดี หนักหนา ชะตาตน
ขอที่ว่าง ข้างมุม สุ้มแอบเหม่อ
ตาพร่าเบลอ เผลอจิต คิดสับสน
ลืมอ่านป้าย รถไฟ ให้วกวน
สุดสายหน ใดนั่น ฉันหลงทาง
มานห่อเหี่ยว เซียวซม ตรมเหลื่อที่
อกกลัดหนอง หมองมาน นานนับปี
ช้ำฤดี หนักหนา ชะตาตน
ขอที่ว่าง ข้างมุม สุ้มแอบเหม่อ
ตาพร่าเบลอ เผลอจิต คิดสับสน
ลืมอ่านป้าย รถไฟ ให้วกวน
สุดสายหน ใดนั่น ฉันหลงทาง
"ดิน"
เรื่องจริง..ขึ้นรถไฟไม่เป็น
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
