จากทิศเหลือสุดทิศใต้มิได้หยุด
แวะตามจุดเส้นทางมิขวางกั้น
วิ่งบนหมอนไม้เก่าเก่าทุกวี่ทุกวัน
ความซ้ำซากมาบีบคั้นฉันตรอมตรม
เปรียบชีวิตเหมือนรถไฟไม่หยุดพัก
เส้นทางรักตลอดเส้นทางต่างขื่นขม
ต่างโลดแล่นแดนกันดารผ่านระทม
ดั่งรถไฟวิ่งหลุดล่มลงตกราง
บ้างล้มหายตายจากบ้างบาดเจ็บ
บ้างทนเก็บความเจ็บช้ำทำหม่นหมาง
บางคนท้อรอความหวังนั่งครวญคราง
หวังนวลนางช่วยดูแลยามแก่ชรา
หวังอยากได้รถคันใหม่ใช้รางคู่
สำหรับ..ปู่ นั่งรุ่นใหม่ใครอิจฉา
ทิ้งความช้ำ...ทำความเร็วเต็มอัตรา
แล้วลงจอด..ตามชานชลา..ทุกสถานี.
ริน ดอนบูรพา
๑๑ ต.ค.๕๖
แวะตามจุดเส้นทางมิขวางกั้น
วิ่งบนหมอนไม้เก่าเก่าทุกวี่ทุกวัน
ความซ้ำซากมาบีบคั้นฉันตรอมตรม
เปรียบชีวิตเหมือนรถไฟไม่หยุดพัก
เส้นทางรักตลอดเส้นทางต่างขื่นขม
ต่างโลดแล่นแดนกันดารผ่านระทม
ดั่งรถไฟวิ่งหลุดล่มลงตกราง
บ้างล้มหายตายจากบ้างบาดเจ็บ
บ้างทนเก็บความเจ็บช้ำทำหม่นหมาง
บางคนท้อรอความหวังนั่งครวญคราง
หวังนวลนางช่วยดูแลยามแก่ชรา
หวังอยากได้รถคันใหม่ใช้รางคู่
สำหรับ..ปู่ นั่งรุ่นใหม่ใครอิจฉา
ทิ้งความช้ำ...ทำความเร็วเต็มอัตรา
แล้วลงจอด..ตามชานชลา..ทุกสถานี.
ริน ดอนบูรพา
๑๑ ต.ค.๕๖