กลืนข้าวก้อน กัดเกลือ เนื้อหนังหม่น
ครอบครัวจน ตกอับ ไร้ทรัพย์สิน
ออกรับจ้าง ง้างบ่า แลกหากิน
ผ้าขาดวิ่น คล้องคอ ห่อพันกาย
มีอาหาร พานพร่อง แค่ท้องอิ่ม
คนอื่นยิ้ม เฝ้าฝืน ยืนหน้าส่าย
กรำร้อนเย็น เป็นไข้ ใจทุราย
ยาปวดหาย เทปาก แบฟากซม
เตร่ตะรอน นอนวัด ขัดฝาบาตร
เดินตลาด เข็นผัก ตักขนม
เริ่มพากเพียร เรียนสือ มือพนม
ยอกราบก้ม จารจ่อ แม่ ก กา
จับผละพลู อยู่ป่า ข้าของหลวง
พบคู่ควง อย่างจัง หลังพรรษา
มีลูกน้อย กลอยใจ ไหลออกมา
ไร้ยางยา คุมช่อง กันท้องโต
ครู่สบาย คลายเหนื่อย เรื่อยทุกข์ต่อ
จนสามหน่อ พ้นมาน นานอักโข
เลยครึ่งร้อย ด้อยแรง ย่องแย่งโซ
มัวนะโม ประจำ ทุกค่ำคืน
ลองสร้างภาพ ซาบซึ้ง ถึงความรัก
อาจมีสัก รายหลง คงได้รื่น
วอนเอ็นดู ปู่แก่ นะ แม่ขวัญยืน
ขอสูดชื่น ฮ้า ไฮ้ จะไปวัด
คำเตือน อย่าเชื่อแค่เมื่ออ่านฉลากยา
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
