...ฉันพยายาม..บอกตัวเองเสมอ...
ว่าที่ว่างข้าง-ข้างเธอ....ไม่ใช่ของฉัน..
แม้หลาย-หลายครั้งเธอใส่ใจ...ฉันก็เพียงทำได้...แค่ร้าวราน
ไม่สามารถเก็บมาคิดเก็บมาฝัน...เมื่อที่ว่างตรงนั้น..เธอมีใคร
....เพราะรู้ดี...ว่ามันผิด...
ทุกความรู้สึกความคิด...จึงต้องเก็บไว้
เมื่อทุกอย่างเริ่มจากความไม่ถุกต้อง...ฉันจึงไม่สามารถครอบครอง..หัวใจ
ทำได้เพียงซ่อนความเจ็บไว้....และพยายามบอกหัวใจ...ให้ลืม...