จากหน้าฝน โปรยพรำ ไม่ฉ่ำชื่น
นอนกลางคืน ฝืนเหม่อ ละเมอหมาย
ถึงยอดชู้ คู่สม ภิรมย์ชาย
มุ่งมั่นคล้าย ห่างเหิน เกินเยียวยา
จักสิ้นฝน ต้นหนาว สาวครวญคร่ำ
ใจชอกช้ำ รานรน หม่นนักหนา
เย็นผิวกาย ผ่านเข้า เศร้าอุรา
รอคอยมา นานเนิ่น เกินแรมปี
แต่ไม้ท้อ หรอกเจ้า เรารักมั่น
แม้นฟ้ากั้น คั่นกลาง ทางริบหรี่
ก็จะขอ รอไป ใจเปรมปรีดิ์
ด้วยว่ามี ความหวัง พลังใจ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
