เพียงคล้องคำธรรมดาขึ้นว่าวาด
กับใจพุทธผุดผาด มาเปิดเผย
บนทำนองปุถุชนคนคุ้นเคย
ไหนกล้าเยาะเหยียดเย้ย ย่ำไยไพ
ค่าแห่งคำคล้ำขาวใช่พราวศัพท์
หากความจริงที่จับ เอาใจใส่
คือหวานล้ำทำนองเข้าคล้องใจ
เกินหวานค้นหวานใคร หวานเล่ห์ความ
แต่งเถิดแต่ง แต่งความไปตามคิด
มิต้องปราชญ์เปรียญจริต ปะเลงหลาม
แม้วรรคทองถ่องท้าพยายาม
ก็มีวรรคถักดาม เท่าใจดุน
เทียนส่องแสงแรงเรืองใช่เหลืองขาว
สีแห่งไขเพียงคร่าว ที่คล้ำขุ่น
เราชมเทียนที่แสงส่งแรงบุญ
ที่ขับมืดมิดมุ่น หม่นทางมา ฯ
พรายม่าน
สันทราย
๖.๑๐.๕๖