แสงตะวันลับหายจากปลายฟ้า
วันใหม่มาเช้ารุ่งต้องมุ่งหวัง
เย็นวันนี้นกกากลับหารัง
วันพรุ่งยังมั่นใจเสียงไก่มี
รุ่งเช้าคงเฉิดฉันท์ตะวันฉาย
เย็นค่ำฟ้าพราวพรายระบายสี
วันใหม่แล้วแสงทองครองนที
เย็นวันนี้เสียงไก่ยังไร้แวว
เราพากเพียรเขียนกลอนเมื่อตอนเริ่ม
ตัดต่อเติมเสริมเด่นวางเป็นแถว
แต่เมื่อย้อนอ่านดูเพื่อรู้แนว
ที่แท้แล้วเพราะพริ้งพาวิงเวียน!ฯ
อริญชย์
๖/๑๐/๒๕๕๖
ปล.กลอนบทนี้แต่งเพื่อปรารภตนเองเท่านั้น เมื่อเริ่มแรกเข้าบ้านกลอนไทย แต่งแล้วหาทางลงไม่ค่อยได้ แต่งเรื่อยเปื่อย
พูดง่าย ๆ คือ ยังไม่ค่อยเป็น อาศัยแต่งนานเค้า ก็ได้พี่ ๆ น้อง ๆ ที่บ้านกลอนไทยร่วมด้วยช่วยกัน ส่งเมล์มาให้แก้คำผิดถูก
จนพอรู้หลักมากขึ้นกว่าเดิม ก็ขอขอบคุณมิตรบ้านกลอนไทยใจดีทุก ๆ ท่าน มา ณ โอกาสนี้ด้วยเน้อ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
