อยากมีคน คิดถึง จึงเขียนผ่าน
จากวันวาน พานพบ ประสบศรี
เกิดหลงรัก ปักตรึง ซึ้งฤดี
เขาคงมี เมียแล้ว นะแก้วตา
กลับมาคิด ถึงเขา เศร้าใจแท้
หาทางแก้ อย่างไร ใจของข้า
เกิดหมกมุ่น ขุ่นเคือง เปลืองเวลา
เจ็บอุรา สับสน หม่นฤทัย
แอบมองทาง ว่างเวิ้ง เถิดเทิงถอย
คนเฝ้าคอย น้อยจิต ผิดแผนไหม
ร่ายอักษร กลอนกานท์ ร้าวรานใจ
ลุ้นอยากให้ เขาอ่าน กานท์ลงวาง
ไม่ต้องบอก ออกมา ลีลาหรู
ไม่ขี้ตู่ เชื่อได้ จริงใจบ้าง
ทุกเรื่องล้วน ควรใคร่ ไม่ระคาง
ทุกเรื่องต่าง ตอบต่อ รอชี้แจง
หากชอบฉัน หรือไม่ เมื่อได้อ่าน
อย่ารำคาญ ว่าให้ ใจแสลง
ถึงน้ำเน่า หวังว่า อย่าเสียดแทง
มิเสแสร้ง แสดงออก บอกตามนั้น
อยากมีคน คิดถึง จึงเขียนผ่าน
แม้ไม่หวาน หยาดเยิ้ม ให้เคลิ้มฝัน
อย่าหัวเราะ เยาะเล่น เป็นสำคัญ
เพราะว่าฉัน แต่งจากจิต คิดถึงคุณ
พันทอง
๕/๑๐/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
