มานสลด หดหู่ รู้ความแล้ว
นั่งมานแป้ว แห้วจับ สุดรับไหว
โอ้อกเอ๋ย ร้าวรวด ปวดฤทัย
แท้เราไม่ ใช่ภรรยา แสนน่าอาย
แรกรักเหลือ เจือหวาน ดุจตาลอ้อย
ล้ำเลิศลอย พลอยยิน มิสิ้นสาย
เกลียวสลัก ปักนอน มิคลอนคลาย
มานสะท้อน ตอนชาย มากลายจร
ช่างรสชาติ บาดปริ่ม ใช่ยิ้มรื่น
เธอหยิบยื่น มาให้ ใจโหยอ่อน
ผึ้งเจือพิษ ฤทธิ์ล้ำ ช้ำร้าวรอน
แสนอาวรณ์ ตอนสาย ท้ายส่วนเกิน
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
