ตั้งกระทู้รู้เสมอไร้เธอแน่
ฉันก็แค่บ้านนอกออกฝืดฝ่าน
มิหยดย้อยช้อยชดพจน์มาน
ไม่ซาบซ่านซึ้งทรวงถึงห้วงจินต์
นอนคือนอนกินคือกินไร้ศิลป์ศัพท์
มิจ้องจับกระเดียดเกลียดฐานถิ่น
เชิญเธอเถอะระบือชื่อยลยิน
ฉันชาวดินเธอชาวฟ้า...ค่าต่างกัน
ฉันก็แค่บ้านนอกออกฝืดฝ่าน
มิหยดย้อยช้อยชดพจน์มาน
ไม่ซาบซ่านซึ้งทรวงถึงห้วงจินต์
นอนคือนอนกินคือกินไร้ศิลป์ศัพท์
มิจ้องจับกระเดียดเกลียดฐานถิ่น
เชิญเธอเถอะระบือชื่อยลยิน
ฉันชาวดินเธอชาวฟ้า...ค่าต่างกัน
ก้อย
ก็พูดเองเออเองกระเตงเศร้า
ล้วนพวกเราลุ่มหล้าสารขัณฑ์
ขุดหน่อไร่ไม่เลือกหมกเผือกมัน
ใต้ตะวันจันทราดาราพราย
อยู่แห่งไหนหนใดไทยทั้งสิ้น
ย่ำบนดินจินต์จิตมิตรสหาย
จะชื่อดับชื่อเด่นเป็นหญิงชาย
บทสุดท้ายตายเน่าเถ้าถมดาน
เกิดเท่าไรเหลือเท่าไรหนีไม่พ้น
ชีวิตคนผุพังตามสังขาร
นับยโสโตศักดิ์ประจักษ์จาร
มลประมาณสูงต่ำช้ำประชด
วางกระทู้ดูระริกก้อยกิ๊กก๊อก
ตั้งใจหลอกซิวสร้อยร้อยปลากด
วนออกซ้ายป่ายขวาลาเลี้ยวลด
เปิดทางมดเลาะลัดกัดเต่งตูม
รพีกาญจน์