“-- ยามร้าวรานหัวใจไร้ที่พึ่ง
เพียงวูบหนึ่งคิดถึงรำพึงหา
เรื่องก่อนเก่ารุมเร้าเคล้าชีวา
เพียรก้มหน้ามิสู้ฟ้าน้ำตาริน
เพราะเหตุใดเรื่องเก่าเศร้าไม่ลบ
เพียงฉากจบ สยบใจให้หมดสิ้น
เจ็บหนอเจ็บ ช้ำหนอช้ำ ย้ำอาจิน
เพียงเศษดินหรืออย่างไรให้ระทม
'เขาคนนั้น'จึงไม่เคยเชยคุณค่า
ไร้ราคาหยดน้ำตาเขาว่าสม
เพียงพร่ำ'รัก'ไร้จริงใจไปต า ม ล ม
ปล่อยให้ตรม เมื่อสาสมอย่างปองใจ --”
Design with love”