~* คะนึง *~
“-- เสียงหนึ่งในเงียบเหงา
ภาพเงาของอ้างว้าง
สัมผัสอัน เ บ า บ า ง
เลือนลางของวานซืน
สถิตแด่ ‘ทรงจำ’
ความหลังยังดาษดื่น
ลิ้มเจ็บเหน็บค่ำคืน
จะมิลืมฤๅไร ?
สิ่งเก่าเล่าอดีต
ดุจมีดกรีดไฉน.. .
น้ำตาของยาใจ
รินไหลดั่งสายธาร
‘ความเจ็บ’ยังหยั่งลึก
รู้สึกยังอาจหาญ
อ้อมกอดยังร้าวราน
วิญญาณร้าวระบม --”
Design with love”