๐กู่คอก้องพร้องเพรียกตะเกียกเก้อ
พร่ำพจน์เพ้อเพียงเพื่อเยื่อใยเก่า
แดดวงดับพยับแย่ดูแผ่เบา
กลับกระเส่ากระส่ายภาษสวาทรมย์
๐หากแห้งแหบโหยหาจนพร่าเสียง
พบพ้อเพียงเงียบงันประหวั่นถม
โอ้องค์อินทร์องค์ศิวะแลพระพรหม
ท่านบรรทมทิศไหนไยเฉยเมย
๐หรือนี่คือเงื่อนปมพรหมลิขิต
ร้อยจริตจรดคู่ใช่ชู้เผย
สวรรค์เสกสร้างเสน่ห์บุพเพเปรย
ยังหยาดเย้ยยื้อแย่งแสร้งแกล้งกัน
๐ใครมิควรคบเคียงสำเนียงคู่
ไยไม่ปูทางเปลี่ยวเป็นเดี่ยวขวัญ
กลับเสกซมซ้อนช้ำความสัมพันธ์
คอยคาดคั้นเคราะห์สรวงทะลวงราญฯ
น้องดินแต่งไปแต่งมา มองพายุ มองฝน กลายเป็นกลอนเศร้าเลย นี่แหละนะ เค้าเรียกกลอนพาไป อิอิ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
