เพียงชั่วครู่ชั่วยามความฉ่ำชื่น
แล้วก็กลืนลับหายดั่งสายฝน
ละอองหยาดประปรายคล้ายใจคน
ที่รินหล่นให้คว้าแล้วลาร้าง
และหลังฝนหม่นฟ้าพาใจโหย
สิ้นสายโรยจางลับกลับมาห่าง
เหือดแห้งโหยมืดมัวไปทั่วทาง
หยาดฝนค้างกิ่งใบ..ทิ้งใจตรม
แซมค่ะ
หยดน้ำค้างพร่างพรมบนใบหญ้า
สุริยาฉายแสงร้อนแรงข่ม
สุดทานไหวรุกรับกับแดดลม
ทนระทมระเหยหายสลายไป
แต่อีกหนึ่งยังมีคงที่อยู่
ฝืนทนสู้ร้อนแดดแผดเข้าใส่
มิระเหยแห้งหายคลายจากไกล
คือน้ำใจชุ่มชื่นยื่นไมตรี.
นพ
1ต.ค.56
สุริยาฉายแสงร้อนแรงข่ม
สุดทานไหวรุกรับกับแดดลม
ทนระทมระเหยหายสลายไป
แต่อีกหนึ่งยังมีคงที่อยู่
ฝืนทนสู้ร้อนแดดแผดเข้าใส่
มิระเหยแห้งหายคลายจากไกล
คือน้ำใจชุ่มชื่นยื่นไมตรี.
นพ
1ต.ค.56
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
