พระอาจารย์ ท่านริน ศิลปศาสตร์
ลบอำนาจ คุณไสย ให้ระโหย
ปลดข้อเกาะ กางเกง เบ่งเ-ี่ยวโรย
เสียงโอดโอย พ่ายแพ้ แบกะดาน
รพีกาญจน์
จะไปไหน จะไปไหน ให้รอตั้งสามวันแน่ะ
หนีกลับบ้านมาครับ...
แต่เอ่อ! ลุงรพี ฯ ให้ผมชนะซักตามั่งสิครับ...
(ทดท้อ...รอหมดลม)
ร่างระโหย...โรยล้า...อุราถอน
ชีพระรอน...รวยริน...สิ้นฮึกหาญ
ขรัวระพี ฯ...เหลี่ยมเล่ห์...กระเท่ห์ชาญ
สุดจะทาน...ทดท้อ...รอหมดลม
เพราะยูเรีย...สีเหลือง...เมลืองฤทธิ์
เพียงแค่คิด...ก็แค้น...แสนขื่นขม
ตระกรุดเสื่อม...ขลังสูญ...อาดูรกรม
แถมต้องดม...เหม็นเปรี้ยว...เหี่ยววิญญา
(ละกระบวนท่า: ไร้รูป ไร้ลักษณ์)
กระบัดลม...แผ่วริน...ยินวะหวิว
ใบไม้ปลิว...ร่วงหล่น...วนถลา
ไร้รูป...ไร้ลักษณ์...ประจักษ์ตา
ทิ้งท่วงท่า...ละกระบวน...มวลกฎเกณฑ์
สูดลมปราณ...พร่างพรู...สู่หยิมต๊ก
แสร้งสะทก...เพื่อคอย...ปล่อยท่าเด่น
เมื่อรพี ฯ...สืบเท้า...เข้าจองเวร
ก็รีบเค้น...โถมถั่ง...พลังวน
(ซัมเมอร์ซอลท์ ฟันฉับฉับ)
ทยานคว้า...หญ้าคา...ลังกาลิ่ว
ซัมเมอร์ซอลท์...หมุนติ้ว...พริ้วเวหน
ฟันฉับฉับ...ไม่ยั้ง...ทั้งล่างบน
รพี ฯ ฉล...ตาเหลือก...ล้มเกลือกดิน
ศรีเปรื่อง
๒๙ ก.ย. ๒๕๕๖
ป.ล.
จำได้ลาง ๆ ว่าในหนังหรือละครเรื่อง "กระบี่เย้ยยุทธจักร" (เวอร์ชั่นไหนก็ไม่รู้) มีฉากหนึ่งที่ ปรมาจารย์ "ฟงชิงหยาง" แสดงวิชา "เก้ากระบี่ต๊กโกว" ให้ "หยินหูชง" ดู
ว่ากันว่า เพลงกระบี่นี้ใช้ "ไร้กระบวนท่าพิชิตกระบวนท่า" ในหนังเขาก็เลยสื่อถึงหลักการ โดยให้ "ฟงชิงหยาง" กระโดดตีลังกาใส่เกลียวพร้อมคว้ายอดหญ้ามาฟันฉับ ๆ แล้วต้นไม้ก็ขาดเป็นท่อน ๆ (จริง ๆ จำไม่ได้เหมือนกันว่าแกฟันอะไร แต่คิดว่าน่าจะต้นไม้นะ) ประทับใจมากเลยครับ
จากนั้นผมก็จินตนาการต่อเองว่า แกคงใช้หญ้าคา เพราะตอนเด็ก ๆ มันบาดมือผมประจำ
กระบัด = บัดใจ, ทันใด
ไร้รูป = ลมไม่มีรูปร่าง
ไร้ลักษณ์ = ใบไม้ร่วงหล่นโดยไม่มีแบบแผนที่แน่นอน
ซัมเมอร์ซอลท์ (Somersault) = ท่ายิมนาสติก ตีลังกาใส่เกลียว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
