ในหนึ่งเดือนนั้นมีสี่อาทิตย์
ไยมิ่งมิตรคิดมากจนอยากกั้น
ในหนึ่งปีกี่สัปดาห์?ไยจาบัลย์
ต้องพบกันแน่นอนอย่าร้อนใจ
ตอนนี้ยังไม่ว่างใช่จางจืด
คิวเป็นพืดไม่เหลือทั้งเหนือใต้
รออีกนิดเถิดหนาใช่ลาไกล
ไม่มีใครเกี่ยวข้องจะย่องมา
ไม่ต้องมีวันนัดให้คัดเลือก
ไม่ต้องมาผูกเชือกแผ่เหงือกร่า
ไม่ต้องจับจองตัวให้มัวตา
ไม่ต้องว่าให้อาย รอปลายปี
รักคนที่เคยหล่อต้องรอหน่อย
อย่าใจน้อยคนงามจงตามพี่
เมื่อถึงวันของเธอได้เจอดี
นานนานทีมีสุขต้องปลุกเอา
“ไพร พนาวัลย์”