๐หลานผู้น้อยพล่อยพรบวรวาท
มิสามารถช่วยลุงพยุงแขน
มีแต่แดดวงด้อยคอยเจ็บแทน
ขบคิดแค้นใครขบถเยาะยศลุง
๐แต่ลุงครับคำ"คน"วกวนนัก
จะใจยักษ์ใจพรหมนิยมยุ่ง
เพราะตัณหาพาให้ใจคละคลุ้ง
จึงวุ่นทุ่งวุ่นบ้านตราบนานเนาว์
๐พระสุคตจึ่งขยายปรายกถา
มีเมตตาการุณย์เจือจุนเขา
มุทิตาต่อเติมเฉลิมเชาว์
อย่าคลุกเคล้าจิตนี้คลุกคลีเกิน
๐อุเบกขาคราใครใคร่ทรามศักดิ์
จงตระหนักแน่นนิ่งสิ่งสรรเสริญ
ยามดีเด่นเป็นด้านมานเผชิญ
จักบ่เผินเผาะพังยับยั้งตรมฯ
มิสามารถช่วยลุงพยุงแขน
มีแต่แดดวงด้อยคอยเจ็บแทน
ขบคิดแค้นใครขบถเยาะยศลุง
๐แต่ลุงครับคำ"คน"วกวนนัก
จะใจยักษ์ใจพรหมนิยมยุ่ง
เพราะตัณหาพาให้ใจคละคลุ้ง
จึงวุ่นทุ่งวุ่นบ้านตราบนานเนาว์
๐พระสุคตจึ่งขยายปรายกถา
มีเมตตาการุณย์เจือจุนเขา
มุทิตาต่อเติมเฉลิมเชาว์
อย่าคลุกเคล้าจิตนี้คลุกคลีเกิน
๐อุเบกขาคราใครใคร่ทรามศักดิ์
จงตระหนักแน่นนิ่งสิ่งสรรเสริญ
ยามดีเด่นเป็นด้านมานเผชิญ
จักบ่เผินเผาะพังยับยั้งตรมฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
