(กระบี่หักกำลังคิดเขียนอักษรให้ไร้นาม)-โคลง ๔ สุภาพ-
๐ไร้นามแกล้งเล่าล้วน ลวงสาส์น
อ๋องนิ่งฟังบ่ขาน แข่งเอื้อน
ไร้นามแต่งต่อปาน เป็นดั่ง นั้นนอ
ว่ากระบี่หักเปื้อน แปร่งห้วงทรวงเซ
๐เล่ห์ข้าทำย่อมย้ำ ยุแยง
เขาคู่ข้ารึแจง จ่อสู้
เขาแตกหักสำแดง ดังกล่าว
ข้าจึ่งหาญห้าวผู้- แกร่งกล้าเพียงเดียว
(ไร้นามกำลังยุแยงกระบี่หัก,แต่ไร้นามโม้)๐จิตเหี่ยวแห้งหักแล้ว ชายหญิง
ยังต่อสู้กันจริง เพราะชู้
กระบี่หักหิมะเหินชิง ชาญฉ่า
หนึ่งเพลี่ยงเหลือหนึ่งสู้ เหตุข้าคว้าชัย
(เมื่อครั้งกระบี่หักกับหิมะเหินบุกวังเพียงสองคนเพื่อสังหารอ๋องฉิน)(อ๋องฉินคิดใคร่ครวญ และแล้วก็กล่าวว่า)
๐ไยเจ้านั้นปดเพี้ยง แคลนดนู
เจ้าอย่าดูถูกชู เรื่องเฟ้อ
ประเมินต่ำแต่งถู ถ้อยเถื่อน
ข้าจักเล่าไป่เพ้อ พบพ้อทั้งสอง
๐เขาเข้าจ้องคร่าข้า ถึงวัง
ทหารนับหมื่นยัง พ่ายต้าน
สองคู่รักจิตขลัง เคียงมั่น
แลจิตใจย่อมจ้าน อย่างนั้นยอดคน
๐ชนใดนับยอดแล้ ฤๅรวน
แค่เรื่องรักฤๅครวญ ข่วนเกล้า
เจ้าอย่าเล่าปดสวน สัจจะ
สองยุทธบุกพุ่งเป้า ปราบข้าเยี่ยงอ๋อง
๐เจ้าลองพิเคราะห์ให้ เห็นตาม
บุกบ่กลัวดาบจาม หอกจ้วง
เจ้าอ่านจิตดูความ หาญเถิด
ใจใหญ่ไยเบื้องห้วง จิตกล้ำเกินเหิน?
(ไร้นามตะลึง และแสงเทียนต่อหน้าท่านอ๋องมัน.......)
๐เชิงเทียนเผอิญผลุบพริ้ว หวิวไหว
ฤๅดั่งลังเลใน จิตร้อน
อ๋องอ่านเหตุที่ไฟ สับส่าย
อาจคลับคล้ายสะท้อน นฤผู้เผดียงกานท์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
