(จิ๋นซีฮ่องเต้,อ๋องจิ๋น)(จิ๋นซีฉงน)
-กาพย์ยานี๑๑-
๐ข้าคิดพินิจนัย ที่เจ้าได้ซึ่งศาตรา
ย่อมมีกระบี่กล้า ฟ้าเวิ้งจึ่งพึงพ่ายลง
๐เพราะข้าเคยเห็นมา ว่าฟ้าเวิ้งเหลิงอย่างหงส์
ทวนเขาเกลาคมคง มิควรใครกำชัยเหนือ!
๐เอาเถอะข้าเชื่อเจ้า จงเร่งเล่าสองเรื่องเหลือ
ที่มาอันคลุมเคลือ คือกระบี่"หิมะเหิน"
(ขุนนางขันทีข้างกายอ๋องประกาศบัญชากฎท่านอ๋องคำรบ๒)
๐มันผู้ใดได้มา ซึ่งศาตราอันกล้าเกิน
กระบี่หิมะเหิน จักเจริญเชิญรับสาส์น
๐ดินหมื่นไร่ให้ครอง พร้อมแป้นทองมโหฬาร
จงลุกอย่าช้านาน ห้าสิบก้าวเข้ามาเคียง
๐ท่านอ๋องต้องยินดี เปรมปรีดิ์มานโปรดปรานเพียง
ยอดยุทธย่อมซ้องเสียง สรรเสริญซึ่งหนึ่งจอกชา
(หิมะเหิน)(ไร้นามแต่งเรื่องที่มากระบี่คู่กายหิมะเหิน)
๐ท่านอ๋องต้องรู้นัย "ฟ้าเวิ้ง"ใส่ใจนักหนา
คือหนึ่งขนิษฐา นามนางนี้"หิมะเหิน"
๐แต่นางยังครองคู่ แม้นพธูดูบ่เพลิน
กับชายผู้คล้ายเมิน เหมือนหมดรักหากเงียบงัน
๐"กระบี่หัก"ศักดิ์สง่า เป็นผู้กล้าวิชาอัน-
เป็นหนึ่งในหล้านั้น แลสามี"หิมะเหิน"
๐สามีภรรยายุทธ มาแกล้งหยุดผลาญเผชิญ
ในสำนักจำเริญ ศาสตร์อักษรขจรขจาย
๐ค้าขายเขียนคำคม เป็นเงื่อนปมอันคมคาย
ชื่อเสียงเลื่องลือหลาย และข้าหมายมาสังหาร
๐แกล้งมาว่าจ้างเขียน ซึ่งคำเธียรแต่งฝาบ้าน
ในวันที่ทหาร ของท่านอ๋องล้อมเมืองเขา
๐กระบี่หักปรัชญ์กล้า ย่อมแปลกตาสงกาเชาว์
เหตุเลศใดไยเจ้า จึงมาจ้างวันสงคราม
๐แท้จริงขอประลอง ท่านทั้งสองพร้อมข้อความ
ฟ้าเวิ้งฝากนงราม หิมะเหินว่าคะนึง
(สีหน้ากระบี่หักหลังได้ยินข้อความ(ไร้นามแต่งเรื่องโม้))
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
