โลกแห่งแสงศิวิไลซ์ของไฟฟ้า
กับรถราพาพุ่งจุดมุ่งหมาย
มีถนนเพียงไว้ให้ท้าทาย
มีไฟคล้าย " แสงจันทร์ "..นั่นของปลอม
โลกกำหนดถ้าได้ขึ้นมาใหม่
มีดอกไม้เชยอารมณ์ชมกลิ่นหอม
มีตะแบกโรยรินกลิ่นพะยอม
มีเพลงกล่อมเพียงซับรับน้ำใจ
มีสร้อยเสียงแสนหวานของกานท์แก้ว
มีเสียงแผ่ววิงวอนแต่อ่อนไหว
มีเปลวเทียนกล่อมเห่ยามเปลไกว
มีสายใยรินรักเพื่อถักทอ
เราเทียนน้อยจุดไสวให้เริงร่า
เขาเห็นค่าแสงไฟหรือไม่หนอ ?
น้ำตาเอย..หยดเทียนหากเวียนพอ
ก็จะขอหลอมใหม่ให้เหมือนเดิม.
รการตติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
