ได้เลย...ท่านลุงรพี ฯ ยังงี้มันต้องประมือกันซะแล้ว
เมื่อนั้น
หลวง ฯ กะโหล...โบ๋เบ๋...กะเหลบ๋อ
ตรับ"ระพี ฯ" ลุงภาษ...ประกาศทอ
ยักพระศอ...ยักยึก...สะอึกดัง
หยิบพระขรรค์...ย่างยก...กระดกบาท
เหวี่ยงกวะกวาด...วาดวี...กระบี่, หวัง
ทิน(ะ)นี่...ลุงเอ้...จะเอวัง
ภินทะพัง...ดับดิ้น...ชิวินไป
หว่างประยุทธ...หลวง ฯ หลุด...สะดุดพื้น
ล้มคระครืน...ก้องยิน...ธะนินทร์ไหว
เลือดกระอัก...ร้องอ้ากกกส์...อะจ๊ากไว
ขรรค(ะ)ไช...เข้าท้อง...ก็ม่องชนม์
อ้ากกกส์
ศรีเปรื่อง
๒๖ ก.ย. ๒๕๕๖
กลับจากสวนค่ำ คอมพ์อืด เวบล่ม
ไม่ได้ตอบคุณศรีเปรื่อง ฝันร้ายทั้งคืน
เขียนแบบไร้ผังที่แน่นอน แบบสบายๆครับ
ยกข้าเป็น เช่นลุง ผดุงปู่
ถึงเสียรู้ สู้น้อง ลองสักหน
ไม่ชำนิ ชำนัญ ฉันท์กลอนกล
ขอดำด้น ชนมือ สะดือแด
หากชนะ ชะแก่ รังแกเด็ก
หากพ่ายเด็ก ถูกซ้ำ ย้ำว่าแก่
ขึ้นดนตรี ปี่เชิด รีบเปิดแน
ม้วนม่านแพ ฉากกรัง บังคนดู
หยุดเฮ ขอเวลา ลับมีดขวาน
ฟันดินดาน ไม้โค่น จนคมบู้
สวมเสื้อยันต์ กันเหนียว เดี๋ยวไหว้ครู
จะเอาเลือด ใส่หลู้ หมูกะเพรา
ย่างสามขุม คุมเชิง ฟ้อนเริงร่า
มือซ้ายขวา ตั้งวง กรายลงเข่า
พยักหน้า ท้าทาย ส่ายเบาเบา
กระทืบเท้า ปังปัง อหังการ
แสยะยิ้ม พริ้มตา ว่าพระเวท
ปรเมษฐ์ รอบทิศ สถิตฐาน
ช่วยประสิทธิ์ วิชชา สาแหรกคาน
ตีกบาล สามจบ จงพบชัย
เคาะเขียงครก โป๊กโป๊ก ยกที่หนึ่ง
อ้าวหงายผึ่ง ไม่ตื่น ฟื้นหลับไหล
ไหว้ครูนาน ชั่วโมง คงพับไป
รีบหนีไว อุ้มน้อง ละอองดิน
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
