ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต
บนโต๊ะคอมพ์มีแก้วแวววาวใส
ขุดลายไทยรายรอบขอบสวยหรู
เขียนกลอนติดทุกครั้งฉันนั่งดู
มือจับถูลูบไล้คลายจิตลง
นึกสัมผัสมาได้ใช้แต่งต่อ
บทสี่ห้ามาจ่อรอเสริมส่ง
กำลังใจของฉันยึดมั่นคง
กลับงุนงงบัดนี้มีเปลี่ยนไป
ฉันสะเพร่าเพียงนิดผิดมหันต์
มิคาดฝันทำแก้วตกแตกได้
เก็บเศษแก้วมาต่อเริ่มท้อใจ
ทำอย่างไรรอยหายให้เหมือนเดิม
แก้วบาดมือเห็นแผลดูแลง่าย
ยาแดงป้ายทานยาพาราเสริม
แต่เจ็บใจเองนี้ทวีเพิ่ม
ดุจดั่งเติมเชื้อไฟไหม้ตัวเอง
จับกระดาษเขียนกลอนตอนติดขัด
เริ่มอึดอัดคำวางดูคว้างเคว้ง
ลงเนื้อหายากยิ่งเริ่มกริ่งเกรง
เริ่มวังเวงแล้วนั้นหวั่นกังวล
หมั่นหยิบแก้วมาดูรู้ที่แตก
เห็นรอยแยกเลื่อนลายให้สับสน
ภาพลายไทยรอยร้าวเข้าปะปน
เพราะความโง่ของตนคนกระทำ
หยิบมาวางตรงนี้คือที่เก่า
อย่างแผ่วเบาเหมาะสมกลัวล้มคว่ำ
ใจร้อนรนเทียบเคียงเสียงพึมพำ
มาเอ่ยคำ ขอโทษ อย่าโกรธเลย.
นพ
26ก.ย.56
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
