อาจเพราะว่า ตามไม่ทัน เธอหันหลบ
หนีไปซบ ต่อกลอนใหม่ กับใครหนอ
ทิ้งให้พี่ นี้ทนเหงา เฝ้าแต่รอ
เจ็บและท้อ ไปไม่เป็น ไม่เห็นใจ
กลอนคนเก่า คงไม่ซึ้ง ถึงห้วงจิต
เธอจึงคิด หาคนอื่น ฝืนหวั่นไหว
รักที่แท้ เป็นแค่ลม คำข่มใจ
เหตุฉไน ให้ความหวัง ดั่งจริงจัง
จำต้องรับ เป็นกวี ไม่มีคู่
เธอไม่ดู แม้หางตา หน้าขึงขัง
จากคนรัก วันนี้ข้าม เป็นความชัง
ใจเธอดั่ง คนเลือดเย็น เป็นอีกคน
หนีไปซบ ต่อกลอนใหม่ กับใครหนอ
ทิ้งให้พี่ นี้ทนเหงา เฝ้าแต่รอ
เจ็บและท้อ ไปไม่เป็น ไม่เห็นใจ
กลอนคนเก่า คงไม่ซึ้ง ถึงห้วงจิต
เธอจึงคิด หาคนอื่น ฝืนหวั่นไหว
รักที่แท้ เป็นแค่ลม คำข่มใจ
เหตุฉไน ให้ความหวัง ดั่งจริงจัง
จำต้องรับ เป็นกวี ไม่มีคู่
เธอไม่ดู แม้หางตา หน้าขึงขัง
จากคนรัก วันนี้ข้าม เป็นความชัง
ใจเธอดั่ง คนเลือดเย็น เป็นอีกคน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
