พลิ้วรวงทอง ทักทอ จากกอข้าว
คมเคียวขาว วาววับ จับใจข้า
แดดสาดส่อง ท้องไร่ ใกล้ปลายนา
ฝูงนกกา ถลาลง ตรงจิกกิน
เห็นเม็ดข้าว ฟาดฟ่อน จนร่อนร่วง
หล่นจากรวง เหลืองอร่าม งามเสียสิ้น
ทีละเม็ด เสร็จสรรพ กลับสุขจินต์
หยาดเหงื่อริน ไหลหยด หดเหือดกาย
กว่าจะเห็น สีทอง ของเม็ดข้าว
ผ่านเรื่องราว บันทึก นึกแล้วหน่าย
เก็บเกี่ยวกัน ฟันฟาก ยากแทบตาย
แต่สุดท้าย แสนช้ำ น้ำตานอง
โดนกล่าวหา ว่าด้อย ค่าต้อยต่ำ
เป็นชาวนา หน้าดำ คล้ำหม่นหมอง
ค่าของคน จนเล่า ใครเขามอง
ควรไตร่ตรอง ข้าวท่านทาน ผลงานใคร?
พันทอง
๒๔/๐๙/๕๖