ดอกเอ๋ยดอกกันเกรา...
ขึ้นตามเขา ป่าชื้น ยืนต้นใหญ่
ดอกสีเหลือง หอมเย็น เห็นรำไร
สูงเสียดฟ้า ไหวไหว ต้องใจกาย
บานหน้าแล้ง แรงลม พรมพัดร่วง
ภู่พึ่งรวง ดอมดม ชมชื่นหมาย
เก็บน้ำหวาน เอาไว้ ให้มากมาย
เดือนห้ากลาย กลับมา พาสุขเอย
พันทอง
กันเอ๋ย..เจ้ากันเกรา
อย่าให้เฝ้าชะแง้คอยแลหา
เหลืองละอออุ่นอ่อนอ้อนอุรา
รู้ไหมว่าดวงใจใฝ่รำพึง
เห็นกันเกราเย้ายวนเจ้าหวนหอม
ใคร่เด็ดดอมสุดไขว่เอื้อมไม่ถึง
จะโน้มกิ่งยังขามเข็ด..เจ้าเอ็ดอึง
อย่าเคียดขึ้งหนอกันเกรา..รักเจ้าเอย
• แซม •
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
