วันหวัง...
ด้วยหัวใจบางครั้งยังขลาดเขลา
อยากเผยจริงสิ่งต้องการของเรา
มิอาดูรสูญเปล่าเมื่อเข้ามา
เช้าค่ำเคาะเพราะรักเริงอักษร
เคยแต่งกลอนเพลิดเพลินเนิ่นนานกว่า
ห้าสิบปีคลี่คำจำนรรจา
จวบชราว่างพลันเพียรกลั่นกรอง
ขอสนุกสุขสันต์วันเหลือน้อย
แค่ประดอยผ่อนกายคลายสมอง
ลงแผนผังนั่งนับประคับประคอง
จารจำลองตามนึกรู้สึกจริง
อดีตเหตุเท็จปนระคนฝัน
รักผูกพันคิดถึงซึ้งทรวงหญิง
ปลอบประโลมโน้มนำตำติติง
ดังลาลิงอิงปราชญ์ชมหาดทราย
มิถือแปลกแตกต่างห่างวัยวุฒิ
เทียมพิสุทธิ์เพื่อนจิตมิตรสหาย
วอนตอบต่อล้อเล่นหลีกเร้นกาย
เอ่ยทักทายช่วยเสริมเพิ่มพลัง
...วันเหงา
มีคนเห็นใจเราคงเฝ้าหวัง
แก่ระบมผมบางร่างเซซัง
น้อยใจจังกดผ่านมิอ่านกลอน
รพีกาญจน์
น้องดิน อ้ายขอฝากกระทู้เน่อหล้า
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
