ตั้งแต่เล็กเด็กน้อยฉันคอยห่วง
ทุกทุกดวงใจหนาอย่าสับสน
อยากให้มีที่ทางสร้างผู้คน
ล้างความจนหมดสิ้นแผ่นดินไทย
อุดมการณ์หว่านหวังพังพินาศ
คนร่วมชาติชมชอบระบอบใหม่
ทุนนิยมจมจ่อมอย่างพร้อมใจ
พอเพียงไม่เพียงพอเฝ้าขอเติม
ต่างแข่งขันฟันฝ่าหาวัตถุ
แย่งบรรลุความร่ำรวยช่วยกันเสริม
ศีลธรรมล้ำค่าลาไม่เจิม
คนจนเพิ่มคนมียิ่งสิ่งลวงตา
เส้นขนานบานเบ่งเร่งจุดจบ
ฉันต้องหลบเด็กน้อยคอยถามหา
อุดมการณ์ไปไหนทำไมลา
ฉันก้มหน้ามิตอบบอบช้ำทรวง
---กังวาน---