[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พ.พิมพา]

ร้อยมาลัยดอกหญ้าประสายาก
ทนลำบากต่างถิ่นดิ้นรนไขว่
แปลกภาษาแปลกรสสักเพียงใด
ยังอุ่นใจดินเดียวที่โยงกัน

หนาวน้ำค้างพรำเม็ดสะเก็ดแผล
อยู่แดนเดี่ยวเหลียวแลร้างเลือนฝัน
โอ้รังเอ๋ยลาลับนับหมื่นพัน
มิกล้าหวังมีวันหันหวนคืน

ดอมดอกหญ้าดวงหอมคอยปลอบเตือน
แม้ห่างเรือนห่างรักหักใจฝืน
เมื่อเลือกลบมิเหลือแม้เชื้อฟืน
อดทนยืนต่างฟ้าก้มหน้ารับ

เจ้าบินหลาลาเรือนหลายเดือนแล้ว
ไร้เสียงแผ่วแว่วหวานกังวานขับ
ตั้งแต่นี้มีแต่จะเลยลับ
เรือนหักพับยับเยินเขาเมินมอง

วันฟ้าขาวพราวผ่องละอองหมอก
หากช้ำชอกจงขยับกลับสู่ห้อง
จากทิวเขาเงาหม่นพ้นตราจอง
จงปลดผองโซ่ตรวนหวนคืนรัง

กลับสู่คอนลาดงปลงใจแน่ว
ลำนำแผ่วกังวานหวานความหวัง
บ้านน้อยคงมีสุขปลุกพลัง
กระดิ่งดังจากชายคาบ้านนาครวญ

//////////////////
พงศ์ภัณฑ์
๒๑/๙/๕๖