เรื่องจะหยุดพักผ่อนนอนตื่นสาย
จงอย่าหมายพักได้ตามใจหวัง
มีแต่งานงานมีที่ประดัง
รับคำสั่งนี่โน่นโจนทะยาน
คำที่เคยขอดค่อนแต่ก่อนเก่า
ที่ชอบเหมาเข้าใจไม่สงสาร
บอกเช้าชามเย็นชามข้าราชการ
วันหยุดยังออกจากบ้านเพราะงานมี
เห็นเขาเที่ยวสนุกและสุขสันต์
ผิดกับฉันต้องแกร่วถิ่นแถวนี่
อยากจะไปไหนบ้างในบางที
อิสระเสรีช่างยากเย็น
เพื่อนโทรชวนไปเที่ยวก็เดี๋ยวก่อน
ด้วยขั้นตอนเยอะมากความยากเข็ญ
กว่าจะผ่านด่านไหนใครต้องเซ็น
มันจำเป็นระเบียบที่เสียบคอ
กระทันหันจึงอดสลดจิต
จึงต้องปิดฉากลงนั่งปลงหนอ
วาสนาเราไซร้คงไม่พอ
และจงรอของฝากจากเพื่อนแทน
หลุดคำบ่นพึมพำทำกระแส
ก็เพียงแค่ฟุ้งซ่านที่พล่านแล่น
ใครจะขำซ้ำได้ไม่เคืองแค้น
ฉันก็ยังหน้าแป้นแอ่นอกยืน
"กานต์ฑิตา"
๒๑ กันยายน ๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
