คิดถึงเธอ มาก-มาก อยากโทร.หา
แต่ความกล้า มาลด แล้วหดหาย
ไม่ได้ยิน เสียงเจ้า เหงาแทบตาย
แสนเปล่าเปลี่ยว เดียวดาย มิวายวาง..
..โทรศัพท์ ยังคง อยู่ตรงหน้า
เอ่อ..หรือว่า จะยอม เสียฟอร์มบ้าง
โทร.หาให้ ได้ยินเสียง สำเนียงนาง
มาเจือจาง คิดถึง ที่ตรึงทรวง..
.. แต่..อื่ม..เอ่อ.. คือว่า อุตส่าห์แสร้ง
ฝืนแสดง ดังเช่น ไม่เป็นห่วง
วางฟอร์ม..ไม่- คิดถึง ซึ่งพุ่มพวง
จนเลยล่วง ห้วงกาล ผันผ่านมา..
..วัน-เวลา เลยผ่าน เนิ่นนานเข้า
คิดถึงเจ้า เท่าไร ก็..ไม่กล้า
ได้แต่หวัง ซักคราว สาวโทร.มา
จะ..บอกว่า คนึง..คิดถึงเธอ
ทำเล่นตัว อยู่ได้ ให้หงุดหงิด
เดี๋ยวหมดสิทธิ์ ชดเชย เลยนะเอ่อ
โทรศัพท์ คงลืม ปลื้มใครเออ
จึงปล่อยฉัน ละเมอ เพ้อเดียวดาย
แค่พูดผิด นิดหน่อย หนอยทำหยิ่ง
เบื่อเสียจริง ทิ้งเรา เช้ายันสาย
นับเวลา ล่วงผ่าน มานละลาย
น้ำตาหมาย อาบแก้ม มาแรมเดือน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
