ฝนตกพรำ ย่ำรุ่ง เมืองกรุงท่วม
สายน้ำรวม ร่วมนอง ทั้งสองข้าง
หนาวหัวใจ ไล่รัว ทั่วสรรพางค์
ความอ้างว้าง ครอบงำ จนช้ำจินต์
ยื่นมือออก นอกผ้า อุราฝืน
ไม่อยากตื่น ลืมตา ระอาสิ้น
บิดขี้เกียจ เหยียดกาย คล้ายชีวิน
จะขาดดิ้น เป็นแน่ ดวงแดเรา
อ่านบทกลอน อ่อนหวาน แสนซ่านซึ้ง
รักยังตรึง ตรานัก ไม่หักเฉา
โอบอุ่นเอื้อ เจือจาน มานบรรเทา
ตัดใจตื่น ชื่นเช้า เข้าอีกวัน
พันทอง
๑๙/๐๙/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
