ช่วยมาฆ่าให้ตายชายเมืองลพฯ
จะได้พบสุขสันต์ในวันที่
ต้องทนทุกข์ทรมานมานานปี
จะได้มีความสงบตอนจบกัน
ได้พบเพื่อนถูกใจในวันเหงา
กลับต้องเศร้าเขาหน่ายมิกรายหัน
หวังช่วยเป็นแรงใจได้แบ่งปัน
ผูกสัมพันธ์ไมตรีกวีกานท์
อยากจะฆ่าฆ่าโลดยามโกรธเกรี้ยว
อยากจะเคี้ยวให้พอไม่ต่อต้าน
เธอคงจะสุขใจชายซมซาน
แล้วโปรยทาน ‘โหสิกรรม เคยก้ำเกิน
“ไพร พนาวัลย์”