.jpg)
ได้เพียงกอด เดือนดาว สกาวพร่าง
เป็นหมอนข้าง พร่ำพรอด แทนกอดหญิง
เพียงนภา กว้างใหญ่ ใช้พักพิง
ไม่เคยอิง เคยแอบ เคยแนบนาง
ได้เพียงห่ม ลมหนาว จนร้าวแหลก
มีความเหงา เป็นแขก คอยแทรกข้าง
ยามลมฝน พัดหอบ ใจบอบบาง
ความอ้างว้าง เย้ยหยัน มิบรรเทา
ได้ชมถ้อย ก้อยแก้ว กานท์ฉลุ
ดวงใจผุ พังพ่าย เริ่มคลายเหงา
ช้ำกลับชื่น โชติช่วง ในทรวงเรา
เพียงหวังเจ้า ก้อยเกี้ยว ช่วยเยียวยา
เป็นหมอนข้าง พร่ำพรอด แทนกอดหญิง
เพียงนภา กว้างใหญ่ ใช้พักพิง
ไม่เคยอิง เคยแอบ เคยแนบนาง
ได้เพียงห่ม ลมหนาว จนร้าวแหลก
มีความเหงา เป็นแขก คอยแทรกข้าง
ยามลมฝน พัดหอบ ใจบอบบาง
ความอ้างว้าง เย้ยหยัน มิบรรเทา
ได้ชมถ้อย ก้อยแก้ว กานท์ฉลุ
ดวงใจผุ พังพ่าย เริ่มคลายเหงา
ช้ำกลับชื่น โชติช่วง ในทรวงเรา
เพียงหวังเจ้า ก้อยเกี้ยว ช่วยเยียวยา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
