ฝั่งปิงกว้าง ว้างวุ้ง คุ้งแควหลาย น้ำสองสาย พานพบ บรรจบถึง ล่องแพไผ่ ไหลลำ หวนคำนึง เคล้าเสียงซึง สะล้อ พ้อยามลา ทองกวาวยืน คืนข้าง หว่างยูงสน ถ่อยันต้น พ้นตลิ่ง กิ่งฉำฉา แพว่ายแหวก แหกหลบ ตบชวา เลียบหินผา ช้าเอื่อย ระเรื่อยไป ขลุ่ยพลิ้วแผ่ว แว่วหวาน มานสะอื้น จำดึกดื่น สองเคย เชยชิดใกล้ นั่งรับลม ชมจันทร์ มิทันไร พอแจ้งใส อำลา สุดอาวรณ์ แพเทียบท่า เวลาใด ไร้รู้สึก ห้วงจิตนึก หนหลัง ยังกัดกร่อน มิลืมภาพ อาบน้ำตา คราจากจร ข้ามสิงขร เป็นครู อยู่บนดอย ขออภัย ใส่ภาพใส่เพลงไม่เป็น และในชีวิตไม่เคยไปทะเลเลย รพีกาญจน์ | จรดอ่าวไทย ไปถึง พึ่งถ้วนถี่ นครชัยศรี น้ำใส เกินใช้สอย วารีไหล ไปถึง ซึ่งบางคอย มีทยอย ถอยหลั่น แต่หันคืน มีขึ้นลง ทรงตัว กลั้วกรากเกรี้ยว หลามหลากเชี่ยว เลี้ยวปัด ยากขัดขืน บ้างล้นอ่วม ท่วมนอง ของตายยืน ครั้งสดชื่น ฉ่ำมาน เพราะธารทาน กาลครั้งหนึ่ง พึงจำ ฟ้ากำหนด คุ้งคลองคด บทรัก ผลักผสาน เคยล่องแพ แลจันทร์ ฝันตระการ กับคนบ้าน ล้านนา เขามาเยือน แค่ข้ามคืน ตื่นพลัน ฝันก็หาย จางสลาย กลายรับ น้ำตาเปื้อน ราดรินรด หยดแด ชายแชเชือน ครูบนดอย ถอยเลือน เหมือนลืมกัน มั่ว..ได้ใจมั้ยน้อ@@@ "ดิน" |
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
22 พฤศจิกายน 2024, 07:26:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ***ลำนำพลงลาทีปากน้ำ*** (อ่าน 5603 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: