เพ้อพร่ำ รำพัน
เมื่อดวงใจ อ่อนหวาน จนอ่อนไหว
ละมุนละไม กว่าหวานใด ที่เคยหวาน
บอระเพ็ด ชมเห็น เป็นน้ำตาล
สุดทัดทาน ปรารถนา เพลิงอารมณ์
ชื่นดื่มด่ำ ดูดดื่ม จนลืมโลก
ระเริงล้าง รอยโศก ใจสุขสม
รสรื่นสุข รุกเร้า คลอเคล้าชม
เกินหาญหัก ใจข่ม เมื่อดมดอม
งามงด หยดย้อย ทุกเยื้องย่าง
เมื่อความรัก แทรกกลาง โปรยกลิ่นหอม
ทุกเงื่อนไข ชุ่มฉ่ำ ใจจำยอม
ด้วยภักดิ์,พร้อม เพลิดเพลิน ดำเนินพลี
หยาดเยิ้ม เย้าหวาน สำราญร่ำ
จดจำ แจ่มระเรื่อ สุดเหลือที่
กว่าพร่ำเพ้อ พจน์ใด ในวจี
ถมทวี เกินฝัน ที่ใฝ่ปอง
ยามกลิ่นกรุ่น กล้ำกราย ละม้ายว่า-
ปานปลดปล่อย อุรา ให้ลอยล่อง
บนเพลงฝัน พลิ้วไหว ในทำนอง
อุ่นไอจันทร์ สาดส่อง ประคองนอน
สุดห้วง ดวงใจ ยังไหวหวาม
ทุกอณู ความงาม ยามเริงร่อน
ซึ้งแล้วไซร้ ใจภู่ หมู่ภมร
ที่ลุ่มหลง เกสร ละอ่อนนวล
เมื่อดวงใจ อ่อนหวาน จนอ่อนไหว
ละมุนละไม กว่าหวานใด ที่เคยหวาน
บอระเพ็ด ชมเห็น เป็นน้ำตาล
สุดทัดทาน ปรารถนา เพลิงอารมณ์
ชื่นดื่มด่ำ ดูดดื่ม จนลืมโลก
ระเริงล้าง รอยโศก ใจสุขสม
รสรื่นสุข รุกเร้า คลอเคล้าชม
เกินหาญหัก ใจข่ม เมื่อดมดอม
งามงด หยดย้อย ทุกเยื้องย่าง
เมื่อความรัก แทรกกลาง โปรยกลิ่นหอม
ทุกเงื่อนไข ชุ่มฉ่ำ ใจจำยอม
ด้วยภักดิ์,พร้อม เพลิดเพลิน ดำเนินพลี
หยาดเยิ้ม เย้าหวาน สำราญร่ำ
จดจำ แจ่มระเรื่อ สุดเหลือที่
กว่าพร่ำเพ้อ พจน์ใด ในวจี
ถมทวี เกินฝัน ที่ใฝ่ปอง
ยามกลิ่นกรุ่น กล้ำกราย ละม้ายว่า-
ปานปลดปล่อย อุรา ให้ลอยล่อง
บนเพลงฝัน พลิ้วไหว ในทำนอง
อุ่นไอจันทร์ สาดส่อง ประคองนอน
สุดห้วง ดวงใจ ยังไหวหวาม
ทุกอณู ความงาม ยามเริงร่อน
ซึ้งแล้วไซร้ ใจภู่ หมู่ภมร
ที่ลุ่มหลง เกสร ละอ่อนนวล