โลกมืด
@โลกนี้ช่างเย็นชืดมืดสนิท
อำมหิตผิดออกไปนอกแถว
ความดีงามจึงไร้ไม่ฉายแวว
เหมือนดวงแก้วหล่นแตกแหลกกระจาย
@ความเลวทรามตามประชิดคิดไม่ถึง
ศีลธรรมก้ำกึ่งจึงสูญหาย
เพียงผีบ้าอาละวาดผาดกรีดกราย
แสนโหดร้ายจากนรกปกมืดมัว
@ลูกทรพีฆ่าพ่อขอซื้อเหล้า
เอาไม้น้าวเฝ้าฟาดเลือดสาดทั่ว
น้ำมันราดจุดไฟเผาใส่ตัว
อำพรางความชั่วช้ากล้ากระทำ
@ร่างระริกพลิกหายกายที่สั่น
กลิ่นน้ำมันเหม็นเนื้อเชื้อไฟซ้ำ
ม่านสีโศกความระทมพรมสีดำ
ขึงพาดนำอธรรมชั่วตัวกาลี
@ใจมืดบอดกอดมารซาตานไว้
ชีวิตวายไร้รู้สึกสำนึกหนี
ใจลืมสิ้นไม่กลัวความชั่วดี
ความอัปรีย์มาอุบัติกัดกินเมือง
@เมื่อไหร่หนอบัวอุบลจะพ้นน้ำ
คือคำถามสะเทือนไหวไปต่อเนื่อง
พบคำตอบปลอบใจไม่เปล่าเปลือง
เมืองจะเรื้องเรื่องดีเริ่มที่เรา
///////////////////
พงศ์ภัณฑ์
๑๘/๙/๕๖
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
23 พฤศจิกายน 2024, 04:12:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: โลกมืด (อ่าน 6094 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: