ฝั่งปิงกว้าง ว้างวุ้ง คุ้งแควหลาย
น้ำสองสาย พานพบ บรรจบถึง
ล่องแพไผ่ ไหลลำ หวนคำนึง
เคล้าเสียงซึง สะล้อ พ้อยามลา
ทองกวาวยืน คืนข้าง หว่างยูงสน
ถ่อยันต้น พ้นตลิ่ง กิ่งฉำฉา
แพว่ายแหวก แหกหลบ ตบชวา
เลียบหินผา ช้าเอื่อย ระเรื่อยไป
ขลุ่ยพลิ้วแผ่ว แว่วหวาน มานสะอื้น
จำดึกดื่น สองเคย เชยชิดใกล้
นั่งรับลม ชมจันทร์ มิทันไร
พอแจ้งใส อำลา สุดอาวรณ์
แพเทียบท่า เวลาใด ไร้รู้สึก
ห้วงจิตนึก หนหลัง ยังกัดกร่อน
มิลืมภาพ อาบน้ำตา คราจากจร
ข้ามสิงขร เป็นครู อยู่บนดอย
ขออภัย ใส่ภาพใส่เพลงไม่เป็น
และในชีวิตไม่เคยไปทะเลเลย
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
