เสียงขลุ่ยพริ้ว หวิวหวาม ยามใกล้ค่ำ
ขลุ่ยตอกย้ำ หยอกเอิน เชิญเสนอ
ว่ารักน้อง ปองนุช สุดเลิศเลอ
กลัวแต่เธอ เผลอไผล มีใหม่ครอง
ปล่อยคนเศร้า เหงาจิต ดั่งปลิดทิ้ง
ปล่อยให้หญิง รอเก้อ เพ้อซ้ำสอง
ปล่อยน้ำตา ไหลอ่วม ท่วมหน้านอง
ปล่อยเรือล่อง น้ำเชี่ยว เดี๋ยวก็จม
เพราะเสียงขลุ่ย ดังทั่ว หัวระแหง
จึงระแวง หวาดหวั่น สวรรค์ล่ม
จึงตรองตรึก นึกดู คู่เชยชม
ดื่มยาขม ไปก่อน แก้ร้อนใจ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
