ไม่เคยมีหญิงอื่นเลยชื่นจิต
ใจยังคิดถึงนางอย่างแน่แน่ว
แต่รักกลับเป็นพิษเริ่มผิดแนว
พี่จึงแห้วถูกลวงทรวงระบม
แม้คิดถึงเพียงใดใครจะรู้
เจ้าโฉมตรูเมินหมางอย่าสาสม
สัมพันธ์รักจึงสลายกลางสายลม
พี่ซานซมเพียงใดจำใจทน
สองเราห่างต่างฝันกันอย่างนี้
เจ้าคนดีน้องเอยไม่เคยสน
รู้ไหมว่าพี่ชายทุรายรน
ทุกข์จึงท้นท่วมตัวท่วมหัวใจ
หนทางรักสองเราเงียบเหงานัก
แม้จะรักเธอนั้นกลับหวั่นไหว
ไม่รู้ว่าคนดีนั้นมีใคร
วานทรามวัยตอบคำพี่จำนรรจ์
นาวี
ใจยังคิดถึงนางอย่างแน่แน่ว
แต่รักกลับเป็นพิษเริ่มผิดแนว
พี่จึงแห้วถูกลวงทรวงระบม
แม้คิดถึงเพียงใดใครจะรู้
เจ้าโฉมตรูเมินหมางอย่าสาสม
สัมพันธ์รักจึงสลายกลางสายลม
พี่ซานซมเพียงใดจำใจทน
สองเราห่างต่างฝันกันอย่างนี้
เจ้าคนดีน้องเอยไม่เคยสน
รู้ไหมว่าพี่ชายทุรายรน
ทุกข์จึงท้นท่วมตัวท่วมหัวใจ
หนทางรักสองเราเงียบเหงานัก
แม้จะรักเธอนั้นกลับหวั่นไหว
ไม่รู้ว่าคนดีนั้นมีใคร
วานทรามวัยตอบคำพี่จำนรรจ์
นาวี
เดียวดายกลางสายลม
บินเดียวดาย สายลม พรมแปรปรวน
ทะเลครวญ หวนไห้ ใจไหวหวั่น
ค่ำคืนนี้ มีตัวเรา กับเงาจันทร์
เพ้อรำพัน ฝันใฝ่ ใจปวดร้าว
ไม่มีใคร ไหนรักจริง ทิ้งตรอมตรม
กลางสายลม พรมไหว ใจเหน็บหนาว
ฝ่าฝนพรำ ลำพัง กี่ครั้งคราว
ทุกย่างก้าว ยาวนาน ผ่านคืนวัน
ไม่อยากจ้อง มองไป ในท้องฟ้า
อยากหลับตา ล้าอ่อน นอนหลับฝัน
ล้มตัวนอน ซ่อนไว้ ใต้เงาจันทร์
ตัดสัมพันธ์ สัญญา กว่าจะตาย
เหลือไว้เพียง เสียงหายใจ ไหวรวยริน
นอนบนดิน ยินดี ที่แพ้พ่าย
ปีกของฉัน มันหนัก จักมลาย
ขอพักกาย หน่ายรัก พักชั่วกาล
ชลนา ทิชากร
บินเดียวดาย สายลม พรมแปรปรวน
ทะเลครวญ หวนไห้ ใจไหวหวั่น
ค่ำคืนนี้ มีตัวเรา กับเงาจันทร์
เพ้อรำพัน ฝันใฝ่ ใจปวดร้าว
ไม่มีใคร ไหนรักจริง ทิ้งตรอมตรม
กลางสายลม พรมไหว ใจเหน็บหนาว
ฝ่าฝนพรำ ลำพัง กี่ครั้งคราว
ทุกย่างก้าว ยาวนาน ผ่านคืนวัน
ไม่อยากจ้อง มองไป ในท้องฟ้า
อยากหลับตา ล้าอ่อน นอนหลับฝัน
ล้มตัวนอน ซ่อนไว้ ใต้เงาจันทร์
ตัดสัมพันธ์ สัญญา กว่าจะตาย
เหลือไว้เพียง เสียงหายใจ ไหวรวยริน
นอนบนดิน ยินดี ที่แพ้พ่าย
ปีกของฉัน มันหนัก จักมลาย
ขอพักกาย หน่ายรัก พักชั่วกาล
ชลนา ทิชากร