ราตรีกาลผ่านพรม..ลมกระซิบ
ดาวระยิบริบหรี่แสง..ยามแลงเพ้อ
มือนุ่มนุ่มกุมกอด..อบอุ่นตลอด..เมื่อใดกอดกับเธอ
ถึงดวงตาจะพล่าเผลอ..เพราะรักเธอสุดหัวใจ
เลือนลาง........
เย็นทั่วร่าง..แล้วค่อยค่อยจางหายสลายไป
เป็นได้แคความฝัน..แต่เป็นฝันอันยิ่งใหญ่
เพียงอยากให้เธอ..รับรู้ไว้..รักนิรันดร์..นั้นมีอยู่จริง...
พันทอง
๑๕/๐๙/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
