ทิวเขาสูงเสียดฟ้า ยาวไกล
สมุทรลึกเท่าไร หว่างอั้น
นภาว่างสุดนัยน์ เกินส่อง
มิอาจบังรักกั้น ขาดสิ้นเสน่หา
ด้วยวิถี ชีวิต เทพขีดไว้
เหนือกลางใต้ ไร้กรอบ สุดขอบหล้า
เธอและฉัน พลันเกิด กำเนิดมา
ร่วมผืนฟ้า ครอบแดน แผ่นอนันต์
แต่ความรัก ภักดี คงมีอยู่
หินผาภู เขาโขด โยชน์ก่อกั้น
ถึงโขงกว้าง ขวางหน้า อันดามัน
ไม่มีวัน หยุดแท้ รักแน่นอน
อ้างดอกสะลิด ติ๊ดต้นสะลัก นี้คือความฮัก อ้า่ยจักเปิดเผย
ฟังหื้อดีเน่อ สูเขอนายเหย หวังชู้คู่เชย ก่านางต๊ะอั้นๆ
รพีกาญจน์
ความรักคล้อย ลอยลมพา มาหรือไร
มาดลใจ ดลจิต คิดหลอกหลอน
รักจริงใจ แค่ไหน ไม่แน่นอน
มาเว้าวอน อ้อนให้ ใจระเริง
หรือเพียงแกล้ง แสร้งชะแง้ แลดูตา
ยั่วอุรา พาให้ ใจฉันเหลิง
มาสะกิด ชิดทวงใน ให้กระเจิง
จนเปิดเปิง เพิ่งหนาวเหน็บ เจ็บระกำ
วานอย่าย้ำ ช้ำใจ ให้เป็นสอง
รักแรกหมอง นองน้ำตา อย่าตอกย้ำ
ถ้าซ้ำสอง ต้องเจอ เธอแกล้งทำ
คงชอกช้ำ ซ้ำซาก อยากเยียวยา
ชลนา ทิชากร
มาดลใจ ดลจิต คิดหลอกหลอน
รักจริงใจ แค่ไหน ไม่แน่นอน
มาเว้าวอน อ้อนให้ ใจระเริง
หรือเพียงแกล้ง แสร้งชะแง้ แลดูตา
ยั่วอุรา พาให้ ใจฉันเหลิง
มาสะกิด ชิดทวงใน ให้กระเจิง
จนเปิดเปิง เพิ่งหนาวเหน็บ เจ็บระกำ
วานอย่าย้ำ ช้ำใจ ให้เป็นสอง
รักแรกหมอง นองน้ำตา อย่าตอกย้ำ
ถ้าซ้ำสอง ต้องเจอ เธอแกล้งทำ
คงชอกช้ำ ซ้ำซาก อยากเยียวยา
ชลนา ทิชากร