ดูบอบบาง ร่างซูบ รูปอ้อนแอ้น
จะคล้องแขน ไปสวน ถึงจวนสาย
เดินสะดุด หยุดที ย่ำขี้ควาย
สับดินทราย จับขอ ก็เจ็บมือ
อยากได้นาง อย่างหนา แรงกว่าแรด
ทำงานแปด เก้าวัน มิหันหือ
ตากแดดฝน ทนลม สมร่ำลือ
ตามนี้คือ จอมขวัญ ที่ฉันรัก
แบบว่า ช่วยกันทำสวนทำนาอ่ะครับ
รพีกาญจน์
ใช่ล่ะซี้!?. มีใหม่ ไม่สนน้อง
สมใจปอง คล้องใฝ่ ก็ไสผลัก
เชิญไปเถอะ เจอะเขา เฝ้าฟูมฟัก
ใหญ่เป็นยักษ์ หลักโฉลก ให้โชคดี
น้องอดอยาก ปากแห้ง แล้งเนื้อหนัง
อ้ายคงหวัง อั๋นอ้อน นอนหนุนถี่
จบจากกัน เถิดหนอ ขอพอที
หน่ายชาตรี เหลือล้น คนใจดำ
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
