เราอยู่กันคนละฟ้าสุดหล้าโลก
ดั่งเป็นโชควาสนาแม้ฟ้ากั้น
ได้รู้จักมักคุ้นสมดุลกัน
คงมีวันได้พบได้สบตา
และแล้วฟ้าเป็นใจให้มาพบ
ได้ประสบตัวตนปนทีท่า
สมัครสมานไมตรีต่างปรีดา
จิตเจิดจ้าดั่งวันฟ้ากั้นเรา
เมื่ออยู่ฟ้าเดียวกันกลับพลันห่าง
ต้องราร้างต่างคอยต่างหงอยเหงา
มิเหมือนอยู่คนละฟ้าดั่งว่าเงา
งั้นกลับไปที่เก่าไม่เหงาเลย
“ไพร พนาวัลย์”
ฟ้ามิอาจ กั้นกลาง ขวางรักได้
เมื่อจิตใจ ใคร่เจอ เธอเฉลย
รักเนาแนบ แอบอุ่น ต่างคุ้นเคย
ชิดชื่นเชย เสน่หา ต้องตากัน
จะอยู่ถิ่น ฐานใด หากใช่คู่
ก็จะกู่ ก้องเรียก เพรียกสุขสันต์
สมคาดหมาย ดังจิต คิดผูกพัน
รักนิรันดร์ ฝันใฝ่ ได้สมปอง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
