ไม่ต้องคัดจัดเรียงเยี่ยงประดิษฐ์
ให้วิลิศมาหราภาษาศิลป์
ความรู้สึกอย่างไรในดวงจินต์
ก็หลั่งรินตามนั้นที่มันเป็น
ความคิดแรกวาบพุ่งไม่ปรุงเสริม
ความคิดเดิมอย่างไรเผยให้เห็น
เรื่องประดิษฐ์ประดอยอ่อยประเด็น
ให้ยากเย็นมิชอบมาครอบงำ
ธรรมดาสามัญชั้นมนุษย์
ก็ดีสุดเนื้อความใช่ทรามต่ำ
ไม่ต้องแปลความหมายนัยคำ
ตีความซ้ำย้ำแปลให้วุ่นวาย
สื่อสารความตามจริงสิ่งที่เกิด
ไม่ต้องเลิศเลอสรรสวรรค์หมาย
สิ่งใดอยากให้รู้รู้สบาย
ไม่ต้องป่ายปีนรู้เอียงหูฟัง
ประดิษฐ์ถ้อยร้อยคำธรรมชาติ
มิต้องวาดภาพเอาแบบเขลางั่ง
ประดิษฐ์ถ้อยร้อยคำนำภินท์พัง
มิเป็นดั่งหวังไว้เข้าใจความ
กลอนของฉันจึงดิบหยิบมากล่าว
ตรงเรื่องราวไม่ซ้อนซ่อนสองสาม
กลอนของฉันเน้นสื่อไม่ถืองาม
แต่ถูกตามฉันทลักษณ์หลักประพันธ์
"กานต์ฑิตา"
๑๑ กันยายน ๒๕๕๖
จงเขียนเถิดเปิดคำ"ย้ำ"ผิดหรือ?
ส่งลายสือฝากใจไปแม่นมั่น
แค่คำ"รัก"หนักไหนไยดื้อรั้น
ขอแค่นั้นคอยรอแล้วพอเพียง
พอถึงวันจันทร์แจ้งส่องแหล่งหล้า
"ฮูก"บินหาถึงถิ่นจนสิ้นเสียง
ลอยตามลมม้วนเล็บเก็บสำเนียง
หวังแค่เคียงคู่ฟ้า "ปักษา"เรา
เนิน จำราย
ส่งลายสือฝากใจไปแม่นมั่น
แค่คำ"รัก"หนักไหนไยดื้อรั้น
ขอแค่นั้นคอยรอแล้วพอเพียง
พอถึงวันจันทร์แจ้งส่องแหล่งหล้า
"ฮูก"บินหาถึงถิ่นจนสิ้นเสียง
ลอยตามลมม้วนเล็บเก็บสำเนียง
หวังแค่เคียงคู่ฟ้า "ปักษา"เรา
เนิน จำราย