เพราะไม่ได้ ตั้งหลักก่อน ตอนจะช้ำ
จึงคะมำ ล้มลงไป ไม่ไหวหนอ
หมดแรงลุก จมกองช้ำ น้ำตาคลอ
กับคำขอ เลิกลากัน วันแยกทาง
น้ำตาชาย มิอาจกลั้น จึงพลันไหล
มาจากใจ มันสุดทน คนรักห่าง
เพราะรักมาก จึงยากถอย ยอมปล่อยว่าง
ยังเลียบข้าง อยู่ใกล้ๆ ไม่ยอมไป
ขอเวลา ให้คนแพ้ ใจแย่นัก
อย่างน้อยรัก วันเก่าๆ เราสดใส
ดึงมาเพียง แค่เสี้ยวหนึ่ง ที่ซึ้งใจ
ขอได้ไหม ให้เธอตรึก นึกถึงมัน
เวลารัก ช่างน้อยค่า ดูน่าขำ
เวลาช้ำ กลืนกินใจ จนไหวหวั่น
ขอเวลา แผลบรรเทา เศร้าละกัน
แล้วตัวฉัน จะจากไกล ไม่เห็นเลย
จึงคะมำ ล้มลงไป ไม่ไหวหนอ
หมดแรงลุก จมกองช้ำ น้ำตาคลอ
กับคำขอ เลิกลากัน วันแยกทาง
น้ำตาชาย มิอาจกลั้น จึงพลันไหล
มาจากใจ มันสุดทน คนรักห่าง
เพราะรักมาก จึงยากถอย ยอมปล่อยว่าง
ยังเลียบข้าง อยู่ใกล้ๆ ไม่ยอมไป
ขอเวลา ให้คนแพ้ ใจแย่นัก
อย่างน้อยรัก วันเก่าๆ เราสดใส
ดึงมาเพียง แค่เสี้ยวหนึ่ง ที่ซึ้งใจ
ขอได้ไหม ให้เธอตรึก นึกถึงมัน
เวลารัก ช่างน้อยค่า ดูน่าขำ
เวลาช้ำ กลืนกินใจ จนไหวหวั่น
ขอเวลา แผลบรรเทา เศร้าละกัน
แล้วตัวฉัน จะจากไกล ไม่เห็นเลย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
