จันทร์ดวงเดียวเกี่ยวใจใครคนหนึ่ง
ฉันเคยซึ้งซาบจิตคิดใฝ่ฝัน
ทุกครามองจ้องตาหันหากัน
สุขนิรันด์รออยู่อย่างรู้ใจ
วันคืนผ่านนานเนาเก่าคือจันทร์
มิแปรผันลอยคว้างอย่างสดใส
แต่ข้างข้างรักร้างทางแสนไกล
ดวงฤทัยดวงเดียวเปลี่ยวอุรา
ความรักเอยเผยตนทำคนคลั่ง
แล้วก็ยังทำฉันครวญชวนเรียกหา
มิอยากรักปักใจอยากไกลตา
แต่อุรามิยอมจึงตรอมตรม
ณ วันนี้ที่เก่าฉันเหงาหงอย
แหงนหน้าคอยมองจันทร์อันขื่นขม
รักมาจากพรากไปใจระทม
ฉันโง่งมเพราะยังซึ้งคิดถึงเธอ
---กังวาน--
นั่งอ่านกลอน ตอนเช้า เขาเขียนตอบ
อ่านกี่รอบ ยังตรึง ซึ้งเสมอ
คำว่ารัก ส่งเย้า เฝ้าละเมอ
คิดถึงเพ้อ ครวญหา ชีวาวาย
แจ้งประจักษ์ รักนั้น มิผันเปลี่ยน
จันทร์จะเพียร เวียนวก อกสลาย
แต่ความจริง ซุกเข้า เนาแนบกาย
ทิวาหาย ลับฟ้า ยังกล้าปอง
ณ วันไหน ใจยัง ประดังรัก
หมั่นฟูมฟัก ฟั่นเกลียว เกี่ยวเราสอง
หากแม้นมี วาสนา หันมามอง
เด่นเรืองรอง ครองคู่ อยู่ร่วมเรียง
พันทอง
๙/๐๙/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
